കണിക്കൊന്ന

ഇന്നു ചാരുതയേകി എന് തിരു-

മുറ്റമാകെ വിളങ്ങി നീ

എന്റെ മോഹശതങ്ങളില് നിറ-

കാന്തി കിങ്ങിണി ചാറ്ത്തി നീ

പണ്ടൊരിക്കലിതെന്ന പോല്

പിന്നെയും ഞാന് പൈതലായ്

നീ വിരാജിതമായ മണ്ണിതില്

പിച്ച വച്ചു നടന്നു ഞാന്

കുഞ്ഞു കാറ്റില് പൊഴിഞ്ഞ നിന്-

തളിറ് കിങ്ങിണികള് പെറുക്കവേ

എന്നോടന്നു മൊഴിഞ്ഞ നിന്-

ദള മറ്മ്മരങ്ങളൊരോറ്മ്മയായ്

വന്നു വീണ്ടും ഈ പൊന് വിഷു നാളില്

സ്വയം മറന്നൊന്നു നിന്നു ഞാന്

ഓറ്ത്തു പോകുന്നെന് ബാല്യവും

തളിറ് ചൂടി നിന്ന കൗമാരവും

പൂത്ത വെള്ളരി പാടവും

ചുടു മേട മാസ നിശ്വാസവും

നിന്ടെ പൂക്കണി കാണുവാന്

എന് തൊടിയിലെത്തുന്ന പുലരിയും

വൈഢൂരൃമായിരം ചെപ്പിലേന്തി നിന്-

മുഖ കാന്തി കൂട്ടിയ സന്ധ്യയും

വീണ്ടും മാടി വിളിപ്പൂ നിന്നുടെ

മുഗ്ദ്ധ ലാവണ്യം കാണുവാന്

എത്ര കാതങ്ങളിപ്പുറത്തിന്നും

എന് സ്മൃതീതടമാകവേ

പൊന് പരാഗങ്ങളോലും ആയിരം

കറ്ണ്ണികാരങ്ങളേന്തി നീ.

അമ്പിളി ജി മേനോന്

ദുബായ്