സന്ദർശനം (1)

ഇത്തിരി മാത്രകൾക്കാകിലും മൽ സഖേ,

അത്രമേൽ സുന്ദരമായതീ സംഗമം

നമ്മുടെ ജീവിതത്താളൊന്നിൽ പൊൻമയിൽ-

പ്പീലിതൻ തുണ്ടായതെന്നും മയങ്ങിടും!

ഓർക്കുന്നുവോ ഇറ്റുവീഴാതെ കർക്കട-

മാരിയെ തന്നിലൊളിപ്പിച്ചിട്ടാ മാനം 

ഹർഷമനോജ്ഞമൊരുസ്മിതം തൂകി,യ-

ന്നെയും നിന്നെയും തൊട്ടുനിന്ന ദിനം.

സ്വല്പനേരം വീട്ടരമതിലിന്നുമേൽ

ഓരോ സ്വകാര്യങ്ങൾ ചൊല്ലിയിരുന്നു നാം   

ഉമ്മറത്തിണ്ണതൻ കൈക്കുമ്പിളിൽ വീണ 

പൊന്നിളം  പോക്കുവെയിൽപ്പൂക്കളെണ്ണി നാം

പിന്നെയാ,പുഞ്ചനെൽപ്പാടച്ചൊടിയിലെ- 

യാർദ്രമാം ശീലുകൾ കേൾക്കാനിറങ്ങി നാം  

പിന്നിട്ടു ചെമ്മണ്ണിൻ പാതയൊരെണ്ണ-

മതിന്നോരം പുഞ്ചിരിതൂകുന്ന പൂക്കളും 

സന്ധ്യമയങ്ങുന്നതിൻ മുൻപേ,യുമ്മറ-

മുറ്റം ധൃതിപൂണ്ടൊരുങ്ങുന്ന കാഴ്ചയും

അന്നെന്തോ പെയ്യാത്ത മാനത്തെ കിട്ടിയ

കുഞ്ഞിക്കിളികൾതൻ മത്സരപ്പാച്ചിലും

ഒന്നിലും കൂട്ടുകൂടാനില്ല ഞാനെന്ന-

മട്ടിൽ, മുഖംകേറ്റിവച്ചൊരു പൊന്മയും

പച്ചനിറച്ചേലയ്‌ക്കൊത്തിരി പൂക്കളെ-

യൊട്ടിച്ചുനൽകിയ തോട്ടിൻകരകളും

ബന്ധിച്ചുവയ്ക്കിലും വിട്ടുകൊടുക്കാതെ

തുള്ളിക്കുതിച്ചോടും കൃത്രിമചോലയും

കാകന്മാ,രഞ്ചാറുപേരെയുംകൊണ്ടെങ്ങോ

യാത്രപുറപ്പെടാൻ നിൽക്കുന്നൊരു പയ്യും

എത്തിനോക്കുന്നൊരു കൊറ്റിതൻ ദൃഷ്ടിയിൽ

നെറ്റിപതക്കത്തിൻ വെട്ടമിറ്റും മീനും

ഒറ്റത്തടിപ്പാലമറ്റത്ത് നിൽക്കുമ്പോ-  

ളിത്തിരിസ്നേഹപ്പുല്ലെത്തിപ്പിടിച്ചതും

പണ്ടേകണക്കതുകൊണ്ടുമുറിഞ്ഞിടാൻ 

കണ്ണുമടച്ചല്പനേരം നാം നിന്നതും    

അക്കരെ, പാടത്തിൻ വക്കത്തെ വീട്ടിലെ

പിന്നാമ്പുറത്തൊടി വെട്ടിവിയർത്തതും

എന്തിനാവാമെന്ന ശങ്കയിൽ നോക്കവേ

അങ്ങൊരു താറാവിൻപറ്റത്തെ കണ്ടതും 

നിൽപ്പിരിപ്പില്ലാതെ,യോടുമവറ്റകൾ

കാട്ടുന്ന ചേഷ്ടകൾ കണ്ടുരസിച്ച നാം

എത്രപേരുണ്ടവർ,ക്കെന്തെല്ലാം പേരുക-

ളുണ്ടാവാമീവിധം ശങ്കിച്ചുനിന്നതും

ഉച്ചത്തിൽ പേര്  വിളിച്ചതാകാം, തൊടി

സ്നേഹവാക്കാലെ ശാസിച്ചതാകാം

പെട്ടെന്ന് കേളികളൊക്കെ വെടിഞ്ഞവ-

രൊറ്റവരിതീർത്തു ശാന്തരായ് നിന്നതും

മഞ്ഞക്കാൽപാദങ്ങൾ താളത്തിലൂന്നിക്കൊ-

ണ്ടന്നനട തീർത്തിട്ടങ്ങു മണ്ടുന്നതും

സാകൂതം വീക്ഷിച്ചുനിന്നൊരാ നമ്മളെ

മന്ദാനലൻ വന്നുമെല്ലെപുണർന്നതും

പെട്ടെന്ന് മാനസത്തിൽ വിരുന്നെത്തിയൊ-

രിഷ്ടഗാനം പാടി കൈകോർത്തുനിന്നതും

വിട്ടുതരാ,തോർമ്മച്ചെപ്പിൽ മയങ്ങിയ

പല്ലവിയ്ക്കറ്റത്തെ വാക്കോർത്തെടുത്തതും

വാക്കിൽ തുളുമ്പും പ്രണയത്തിൻ പൂമ്പൊടി

ചാർത്തി, കവിൾത്തടം ചോന്നുതുടുത്തതും

മാനസക്കുമ്പിളിൽ തേൻ ചുരത്തീടുന്നൊ-

രോർമ്മകനിയോ? പ്രണയമെന്നോർത്തതും

മാരിവിത്തൊറ്റപിടി വിതച്ചീടുവാൻ

കാലമായ്, കാർമുകിൽക്കാളകൾ വന്നതും

മിന്നൽനുകമാഴ്ത്തി മാനത്തെപാട-

മുഴുതുമെതിച്ചു,കുതിച്ചു,കിതച്ചതും

കാർക്കൂന്തലിൻ കെട്ടിലാണ്ടുപോയ ചെത്തി-

പ്പൂവിൻ ദളംപോലെ സന്ധ്യ മറഞ്ഞതും

ചേറ്റിൻ മണംപൂണ്ട കാറ്റിൻ കരങ്ങളിൽ  

നാം രണ്ടു വെള്ളാമ്പൽമൊട്ടുകളായതും 

പിരിയുവാൻ നേരമായ്, ഇനിയെന്ന് കാണുമെ-

ന്നൊരു നോവിൻ കടലാഴം ചിരികൊണ്ടടച്ചതും  

എത്രയോ സുന്ദരം നാം കണ്ടൊരാദിനം

നിത്യഹരിത,മതിന്നോർമ്മ,യക്ഷയം!

നമ്മുടെ ജീവിതത്താളൊന്നിൽ പൊൻമയിൽ-

പ്പീലിതൻ തുണ്ടായതെന്നും മയങ്ങിടും!